อา.2013/4/14

รีพอร์ตงานถ่ายรูปคู่ HKT48 ของซิงเกิล Suki! Suki! Suki! ที่ฟุกุโอกะ

ชื่ออีเวนต์: 「スキ!スキ!スキップ!」劇場盤4月14日(日)開催個別写メ会

สถานที่: マリンメッセ福岡

วันเวลา:  อา. 2013/4/14 9:00-20:30 น.

รายละเอียดบนเว็บออฟฟิเชียล: http://www.hkt48.jp/news/2013/04/006560.html

215358_596992730320302_971161067_n

ขั้นตอนการได้บัตรถ่ายรูป

อีเวนต์นี้เป็นอีเวนต์ที่ให้ผู้ซื้อแผ่นเธียเตอร์ได้ถ่ายรูปคู่ (写メ) กับเมมเบอร์ โดยการซื้อแผ่นเวอร์ชั่นเธียเตอร์หนึ่งแผ่นจะได้บัตรถ่ายรูปหนึ่งใบ ต้องจองล่วงหน้า เลือกสมาชิกและช่วงเวลา (บุ) เช่นเดียวกับบัตรจับมือของงานจับมือเดี่ยว แต่เนื่องจากงานถ่ายรูปเป็นอีเวนต์ที่จัดไม่บ่อยนัก ทั้งตระกูล 48 จัดเฉลี่ยปีละครั้งเท่านั้น จึงเปิดจองบัตรในจำนวนที่น้อยกว่า และโอกาสถูกบัตรก็ยากกว่าบัตรจับมือเดี่ยว ผมสมัครตั้งแต่รอบแรก ได้มารวมทั้งหมด 7 ใบ 5 คนเท่านั้น แต่มีโอชิเมมของตัวเองทั้งสองรุ่น (โจริ&มาริกะ) อยู่ ก็ถือว่าสมหวังครับ ^_^

สำหรับขั้นตอนการซื้อบัตรงานถ่ายรูปคู่ของ HKT48 ซิงเกิล Suki! Suki! Skip! นี้ อ่านได้จากประกาศเว็บออฟฟิเชียล http://www.hkt48.jp/news/2013/01/005810.html ครับ เป็นแนวทางสำหรับซิงเกิลต่อไป

375011_596992903653618_541558318_n

บัตรถ่ายรูป ระบุชื่อเมมเบอร์และเวลา

ขั้นตอนร่วมอีเวนต์

เมื่อถึงเวลาของบุที่ระบุไว้บนบัตร ก็ไปยังโต๊ะลงทะเบียนของเลนเมมเบอร์ที่เลือก ยื่นบัตรถ่ายรูปกับบัตรยืนยันตัวตน (ใบขับขี่ พาสปอร์ต ฯลฯ) จากนั้นก็เข้าแถวรอถ่ายรูป เปิดแอพกล้องมือถือไว้ ถึงคิวก็ยื่นมือถือให้สต๊าฟ เข้าไปในบูธ คุยกับเมมเบอร์เล็กน้อยแล้วก็ถ่ายรูป รับมือถือคืน จบครับ

**กฎหลักๆ **(ที่จริงมีรายละเอียดยิบย่อยอีกมาก)

######รีพอร์ต########

941433_596993803653528_525251612_n9389_596993846986857_1536431168_n

ผมเริ่มทำงานที่โอซาก้า ย้ายมาอยู่โอซาก้าแล้ว จึงต้องเดินทางไปฟุกุโอกะที่อยู่คนละเกาะ เลือกนั่งเครื่องบินสายการบินโลว์คอสต์ Peach Airline (http://www.flypeach.com) บินไปเช้ากลับค่ำครับ ค่าเดินทาง… แพงกว่าค่าบัตรถ่ายรูปเยอะ (ノД`)シクシク

สมาชิกทีม H แต่งเครื่องแบบ HKT48 ใหม่ ส่วนเคงคิวเซย์แต่งชุดเครื่องแบบเก่าครับ

บุหนึ่ง จิโยริ

575345_596993646986877_1278331821_n** **

จิโยริ: อ๊า! (ตบมือแปะๆ ดีใจ) ผม: จิโยริ อรุณสวัสดิ์ จ: อรุณสวัสดิ์ ผม: ยังจำได้รึเปล่า? จ: ได้สิคะ (ยื่นมือมาให้จับ) ผม: เวลาทักทาย ที่ไทยทำท่าแบบนี้ล่ะ (ทำท่าไหว้) จ: แบบนี้สินะคะ (จิโยริทำท่าตาม) ===สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ...แชะ=== จ: ขอบคุณมากค่ะ จ: อยู่ไต้หวันเหรอคะ? ผม: ไทยนะ จ: อ๊ะ อยู่ไทยเหรอคะ ผม: อื้ม (ลุกขึ้นเอาของ) ผม: ขอบคุณมาก แล้วจะมาอีกรอบนะ จ: อื้อ จะรอนะคะ ขอบคุณมากกก

รอบแรกผมประหม่า แล้วก็งงๆ กับระบบ ไม่รู้ต้องยื่นมือถือตอนไหน วางของยังไง เลยไม่ได้คุยเลย T T แต่จิโยริยิ้มแย้ม เสียงดังร่าเริงดี แต่ไหงจำผิดว่าผมมาจากไต้หวันก็ไม่รู้ อุตส่าห์อ่านจดหมายในรายการวิทยุ รู้จักประเทศไทยแล้วแท้ๆ 555+

บุหนึ่ง มาโดกะ

249194_596993606986881_829220200_n

ผม: มาโดกะ อรุณสวัสดิ์ (วางของ เดินไปนั่งเก้าอี้) มาโดกะ: อรุณสวัสดิ์ค่ะ (ยื่นมือมาให้จับ พร้อมยิ้มหวานๆ ฉึก…) ผม: ยิ้มสวยจริงๆ นะเนี่ย ม: ไม่หรอกค่ะ โพสท่าอะไรดีคะ? ผม: ขอวิงค์ได้มั้ย? ม: วิงค์เหรอ? อ้อ แบบที่แนะนำตัวในโคเอ็นใช่มั้ย (ขยิบตาให้เป็นตัวอย่าง เอื้อก อ๊ากกกกก) ผม: ใช่ อย่างนั้นแหละ (หันหน้าหากล้อง) ===สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ... แชะ=== ม: อาจทำได้ไม่เก่งเท่าไรนะ ผม: ไม่เลย ยอดมากๆ (ลุกขึ้นยืน) ผม: จากนี้ก็พยายามเข้านะ ม: ค่ะ บ๊ายบาย

มาโดกะเป็นคนที่ผมเจอตัวใกล้ๆ ทีไรเป็นต้องประหม่าทุกที วันนี้ก็พูดช้าๆ หวานๆ หยาดเยิ้ม สวยไปทุกอณูจริงๆ ตอนโดนยิงวิงค์ใส่ระยะประชิดนี่ผมแทบหัวใจวายตาย สมเป็นจอมมารผู้ทำให้ผู้คนหลงใหลเลย อ๊ากกกก ><

บุสอง จิโยริ

931425_596993460320229_427918716_n

จิโยริ: อ๊า ขอบคุณมากนะ (จับมือ) ผม: เมื่อกี้ขอโทษที่ลุกลี้ลุกลนไปหน่อยนะ จ: อื้อ ไม่เป็นไร ขอบคุณที่มานะ ดีใจมากเลย ===สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ=== ผม: แป๊บนึงครับ (มองท่าที่จิโยริทำแล้วโพสตาม) ===สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ...แชะ=== จ: ขอบคุณนะ ผม: จิโยริเป็นคามิโอชิของเรานะ จ: อ๊า ขอบคุณมากเลย (ตบมือแปะๆๆ) (ลุกขึ้นยืน) จ: แล้วมาอีกนะคะ ขอบคุณมาก ผม: เราย้ายไปโอซาก้าแล้วน่ะ จ: อ๊ะ งั้นเหรอคะ ผม: แล้วเจอกันที่นั่นนะ

คุยกับจิโยริสนุกที่ท่าทาง ขยับตัวไปมา ตบมือแปะๆ ยิ้มตลอดเวลา คุยแล้วมีความสุขครับ ที่จริงอยากเล่นมุขกับจิโยริ แต่รู้สึกว่าอยากเห็นจิโยริในด้านสวยใกล้ๆ มากกว่าด้านตลก ก็เลยไม่เล่น ได้บอกความรักของตัวเองให้จิโยริเรียบร้อย ทำตามเป้าหมายสำหรับงานนี้สำเร็จครับ (*゚∀゚)

==ว่างยาว==

575498_596992960320279_140293283_n

เนื่องจากบุสองเริ่ม 10:30 น. ผมถ่ายรูปเสร็จ 11 โมง กว่าบุสี่ที่ผมมีบัตรจะเริ่มก็ 15:30 น. เลยไปเดินเล่นรอบๆ หาของกินและร้านกาแฟนั่งครับ กินเค้กสตรอเบอร์รี่ ของขึ้นชื่อจังหวัดฟุกุโอกะ ♪

บุสี่ ไมจัง (1)

946626_596993143653594_1125054278_n

ไมจัง: อ๊ะ โซซัง! ผม: ไมจัง สวัสดี ไม: "สวัส..." เอ่อ ฉันรู้ค่ะ ผม: รู้ด้วยเหรอ เรามาจากไทยน่ะ ไม: ค่ะ ขอบคุณมากเลยค่ะ (จับมือ) ไม: โซซังเจอกันครั้งก่อนตอนงานจับมือทั่วประเทศรึเปล่าคะ? ผม: ใช่ๆๆ ไม: ว่าแล้วเชียว จำได้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ โพสท่าอะไรดีคะ? ผม: งั้นก็ ทำท่าสวัสดีมั้ย? ท่าทักทายของไทย ไม: จริงเหรอคะ? ===สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ... แชะ=== ไม: ขอบคุณมากค่ะ (ทำท่าไหว้ให้) ผม: ขอบคุณนะ... "สวัสดีค่ะ" ไม: "สวัสดีค่ะ"? ผม: อื้ม สวัสดีค่ะ ไม: สวัสดีค่ะ! ขอบคุณมากค่ะ จะจำนะคะ ผม: ไมจังตั้งใจอย่างที่ว่าจริงๆ เลย ไม: จริงเหรอคะ? ขอบคุณมากค่ะ "สวัสดีค่ะ" บ๊ายบาย!

ไมจังทำให้ผมทึ่งจริงๆ เข้าไปถึงก็พยายามพูดภาษาไทย “สวัสดี” กับผมเลย ถึงจะพูดได้ไม่เต็มก็เถอะ ผมไม่เคยบอกไมจังว่าเป็นคนไทย แต่คงรู้ได้จากเสื้อช้างผมล่ะมั้ง เขียนไทยวีคอยู่โต้งๆ แล้วยังจำผมตอนที่ไปงานจับมือทั่วประเทศที่โอซาก้าครั้งก่อนได้อีก แค่จับมือสั้นๆ 3 วินาทีครั้งเดียวแท้ๆ… เป็นคนที่เอาจริงเอาจัง ใส่ใจแฟนๆ จริงๆ

บุสี่ ไมจัง (2)

215278_596993206986921_2041812290_n

ไมจัง: อ๊ะ โซซัง ผม: ไมจัง "สวัสดีครับ" ไม: "สวัสดีค่ะ" (ไหว้) ไม: เอาท่านี้อีกรอบไหมคะ ผม: คราวนี้ขอท่าของไมจังดีกว่านะ ไม: จริงเหรอคะ ผม: ขอท่ายิ้มที่น่ารักที่สุดนะ ไม: ท่าน่ารักสินะคะ ได้เลยค่ะ ==สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ... แชะ== ไม: ขอบคุณมากค่ะ โซซัง ผม: ขอบคุณนะ เราชื่อชุยน่ะ ไม: ชุยซัง? ผม: อื้อ ชุย ไม: ชุยซัง! ผม: (ยืน) ไม่ต้องจำก็ได้นะ ไม่เป็นไร ไม: จะจำนะคะ ขอบคุณมากค่ะ บ๊ายบาย

มารอบนี้ได้เห็นยิ้มฉีกกว้างของไมจังใกล้ๆ น่ารักมากเลย คำพูดคำจาสนุกสนาน แล้วก็เรียกชื่อผมชัดถ้อยชัดคำมาก ชวนให้อยากเชียร์สุดๆ

บุห้า ชินาม่อน

923462_596993733653535_2087311826_n

ผม: สวัสดี~ (วางของ นั่ง) ชินาม่อน: อ๊ะ ขอบคุณค่ะ (จับมือ) ผม: วันนี้ปะป๊าไม่มาเหรอ ช: อืม ไม่มาค่ะ ผม: นึกว่าจะมาซะอีก ช: ฮะๆ (ชินาม่อนโพสท่าชูสองนิ้วพร้อมถ่าย) ผม: ขอท่าโฉดๆ หน่อยได้ไหม? ช: อื๊อ? ผม: ท่าโฉดๆ น่ะ ช: อย่างนี้เหรอ? (กอดอก ผมทำตาม) สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ... แชะ ผม: ขอบใจนะ ช: ขอบคุณค่ะ ผม: พยายามเข้านะ ช: ค่า ขอบคุณค่ะ

ชินาม่อนดูเนือยๆ ไม่ร่าเริงเท่าไร สงสัยเหนื่อยเพราะถ่ายตั้งแต่บุหนึ่งแต่เช้าล่ะมั้ง แต่คงไม่ใช่ซึมเพราะปะป๊าไม่ยอมมาหรอกนะ 55+

บุหก มาริกะ

922847_596993266986915_2029874280_n

(พร้อมเข้าไปเล่นมุขเต็มที่ สต๊าฟเปิดม่านปุ๊บผมตะโกนปั๊บ) ผม: อ๊ะ คินทาโร่... // มาริกะ: อ๊าาาา อันยองฮาเซโย!!! (โดนอีมาริกะตะโกนสวน แทบล้มคว่ำ 555+) ผม: อันยองซะที่ไหนเล่า (วางกระเป๋า เดินเข้าไปนั่ง) มาริกะ: ไม่ได้เจอกันนานเลยค่ะ (ยื่นมือมา ผมจับยาว~) ผม: ไม่ได้เจอกันนานเลยเนอะ ม: มินะโซซัง! ผม: ชุย ม: จริงด้วย ชุยซัง! ชุยซัง! จำได้ค่ะ ไต้หวัน! ผม: มาริกะใช่มั้ยล่ะ ม: มาริกะค่ะ ผม: ไทยต่างหาก ไทย ที่อยู่เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ไม่ใช่ไต้หวัน ม: ว้าว สุดยอด ผม: โอเค? ม: ค่ะ วันนี้ให้โพสท่าอะไรดีคะ? ผม: เส้นขอบ 90 องศา! ม: แหม ได้เลยค่า (ตะโกนเสียงแหลมแปร๊ด และโพส) ==สต๊าฟ: ถ่ายนะคะ... แชะ== ม: ชุยซัง ขอบคุณมากค่ะ ผม: พยายามเข้านะ ม: พยายามแน่นอนค่ะ! ผม: ช่วงนี้เรียบร้อยขึ้นนะเรา (ยืน) ม: เอ๋~ จริงเหรอคะ ขอบคุณค่ะ ผม: กุยกุยพยายามเข้านะ ม: รับทราบค่ะ ขอบคุณค่ะ บ๊ายบาย ผม: บ๊ายบาย ม: (เสียงฮีเลียม) บ๊ายบาย

มาริกะ… อีบ้า อีรั่ว อยากจะตบกะโหลกมันซักที 555+ เป็นคนที่ได้คุยนานที่สุดแล้ว ประมาณ 40 วินาทีได้ อุตส่าห์เตรียมมุข เตรียมเรื่องคุยไว้ โดนอันยองฮาเซโยเข้า จบครับ มุขลอยหลุดหัวหมดเลย -*-

มาริกะเสียงดังตลอด แล้วก็ทำหน้ายิ้ม หน้าตกใจ เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา นั่งดูใกล้ๆ ระยะประชิดอย่างนี้แล้วฮามากจริงๆ ยิ่งตอนขอเส้นขอบ 90 องศา มาริกะยิ้มแป้นภาคภูมิใจมากเลย คงเป็นท่าที่ตัวเองชอบน่าดู ตอนจบก็ทำเสียงฮีเลียมลา เซอร์วิสเต็มร้อย จบแล้วยิ้มค้าง รู้สึกโชคดีที่ได้ถ่ายกับมาริกะปิดท้ายจริงๆ

ระดับไทโยวันนี้

คามิไทโย ★★★★★: มาริกะ ไทโยเยี่ยม ★★★★: ไมจัง ไทโยดี ★★★: จิโยริ มาโดกะ ชิโอะไทโย ★: ชินาม่อน

ที่จัดอันดับไทโยมาริกะกับไมจังสูง ก็เพราะพวกเธอเปิดหัวข้อสนทนาก่อน ทำให้มีเรื่องคุยเพลิน แถมยังจำผมได้แม่นทั้งคู่อีกนี่แหละ ความกระตือรือร้นนี้คงเกิดจากการเป็นเคงคิวเซย์ จึงต้องขวนขวายเอาใจแฟนๆ สร้างแฟนๆ ให้สนับสนุนตัวเองมากกว่าสมาชิกเซ็นบัตสึ ซึ่งก็ได้ผลจริง เพราะจบวันนี้ผมเชียร์มาริกะกับไมจังมากขึ้นเยอะเลย (แต่ก็ยังโอชิจิโยริ เชียร์มาโดกะไม่เปลี่ยนแปลงนะ ^^)

สำหรับผม งานถ่ายรูป เป็นประสบการณ์ที่ต่างจากงานจับมือ และประทับใจกว่ามาก นอกจากจะได้โพสท่าถ่ายรูปสนุกสนานกับเมมเบอร์แล้ว ยังเป็นงานแรกและงานเดียวที่มีโอกาส “นั่ง” คุยกับเมมเบอร์ตัวต่อตัว โดยไม่มีสต๊าฟฮากาชิคอยผลักข้างหลัง รัศมีหนึ่งเมตรรอบตัว มีเพียงเรากับเมมเบอร์ เป็นบรรยากาศที่เป็นสุขมากเลยครับ ^___^ น่าเสียดายที่อีเวนต์แบบนี้คงไม่มีจัดบ่อยๆ หากมีเมื่อไรก็ขอให้คว้าโอกาสกันให้ได้นะครับ

Ex.ดูรูปเพิ่มเติมจากกระทู้ญี่ปุ่น

http://itata1945.blog.fc2.com/blog-entry-577.html

http://blog.livedoor.jp/akb48_nmb48matome/archives/26737052.html